Kadın kimdir?
Daha rahme düştüğünde ruhuna bahşedilen o üstün annelik duygusudur. Küçücük bir kız çocuğuyken ruhundaki anaçlığın verdiği merhamet duygusudur. Doğduğunda alırsın o merhameti, kadından kadına bulaşıcıdır...
Fazlasıyla kırılgan olup bir o kadar güçlü durandır. Bütün geceyi ağlayarak aydınlatıp, sabahında dudağına en güzel gülüşünü takıp çocuklarına kahvaltı hazırlayandır. Evi çekip çevirendir kadın. Dünya herşeye rağmen güzelse, sebebidir...
Saksıdaki tohumdur kadın. Su verirsen büyür, konuşursan çiçekler açar sana. Kolaydır bir kadının güneşi olmak. Çiçek gibi ortam seçmez. Sen nerede ısıtırsan var olur seninle. Yediği yemekle değil, gördüğü sevgiyle doyar.
Öğretmendir kadın. Yoluna her koşulda ışık tutan...
Kundaktaki bebektir. Güzel bakarsan hayran bakar sana... Sevgini verirsen büyür, serpilir can olur canına...
Kelimedir kadın. Evet! Kelime...
"Canım" de,
"Cananım" de,
"Annemmm" de...
Mutlu olur.
"Kelime"nin içindeki altı harfi yaşayandır çünkü.
Nefestir kadın. Eşine, çocuğuna, sevdiklerine attıkları her adım için dua edendir. Beklentisiz, zararsız sevendir.
Kök salmış bir ağaçtır, inadına toprağına tutunan...
Gece kadar derin, gündüz kadar aydınlıktır.
Kahramandır kadın. Nene Hatun, Erzurumlu Kara Fatma, Halime Çavuş gibi...
Kadın kundakta bebek, evinde anne, eşinin kalbinde sevgilidir.
İnsandır kadın. Tamda Üstad Neşet Ertaş'ın dediği gibi. "Kadınlar insandır. Biz ise insanoğlu."
Konuştu ve sustu meczup tüm kadınlar adına...
Zelal ALPASLAN
Kaleminize yureginize saglik