Bir çok kez düştüm...
Tek başıma kalkmayı öğrendim...
Bir çok kez yenildim...
Yenile yenile yenmeyi öğrendim....
Bir çok kez aynı hatayı ikinci kez yaptım..
Üçüncü kez yapmamayı öğrendim..
Bir çok kez yaşarken ölmeyi öğrendim..
Öle öle dirilmeyi öğrendim..
Bir çok kez korktum..
Korkularımla yüzleşmeyi öğrendim..
Kimsenin beni anlamadığını farkettim...
Kendi kendimi anlamayı öğrendim...
Kanayan bir sürü yaralarım vardı...
Tek başıma yaralarımı sarmayı öğrendim...
Buda geçmez dediğim çok şey oldu...
Geçmez denilen ne varsa geçtiğini öğrendim
Ağladığım çok günler oldu...
Ağlaya ağlaya gülmeyi öğrendim....
Bir şekilde herşeyi yaşayarak öğrendim
Ama asla pes etmedim..
İmtihanlar sonunda tecrübe edindim ki
İnsan düştüğü zaman değil...
Sabırla tevekkülle ve dua ile tek başına ayağa kalkamadığı zaman ölür...
Selâm ve dua ile.