YERLE GÖK ARASINDAKI KALDIRIMDA ÇÖKEN İNSAN
...
Ellerim artık gökyüzünü delip yıldızları tutuyor. Ayaklarım ise yeryüzünde kopmaz bağlarla bağlanmış kıpırdamıyor. Bense yer ile gök arasındaki kaldırım da çökmüş, kendimin gelip beni bulmasını bekliyorum....
Dışardan inanmak kolay, güneş her sabah doğup bütün kanıtları, belgeleri gözümüze sokuyor.....
Asıl sen içerden haber ver, oranın karanlığı da güneşi de sensin...
Karanlığına doğabiliyormusun?
Bende bu ara hep gece, gece karanlığında hisler, hissedişler cehennemi diye bir sokağa girdim, ucu bucağı yok...
Her bir sokak taşı bir hissin yanışı, ateşi sanki cehennem ayetlerinin küçük bir fragmanının gösterildiği uygulamalı bir okulu....
Anandan, babandan, eşinden, çocuğundan asıl kendinden kaçıp o hissin atesinden kurtulmak için çırpınışının, ölmek isteyipte ölemeyişinin idrakinin öğretildiği bir sokak....
Sana O'ndan başka hiç kimsenin yardım edemeyeceğinin öğretildiği , şefaat'in sadece kime ait olduğunun gösterildiği sokak.... TEKASÜR/5/6/
HAYIR!!
Kesin bir bilgiyle bilseniz. Elbet cehennemi (daha dünyada) görürsünüz. Ayetinin söylediği yer mi?, burası mı???
Oysa cehennem ayetlerini okurken oraya hep başkaları giriyordu..
Allah'ın oraya uğramayacak hiç kimse yok sözünden kendimi muafmı tutmuştum??
VAYYY Kİ NE VAYYY
Bu ne kibir ey nefsim!!!
Doğumada öle öle gidiliyormuş. Öldükçe doğuluyormuş ...
Gör acizliğini ey nefsim!! Gecene doğabilecek misin ?
Karanlığına tarık yıldızı( karanlığı ışıklar saçarak delen yıldız) olabilecek misin??
Allah'ın şefeatine mazhar olabilicekmisin ???
Seyyah İmran.